خدایا ،خداوندا ! پروردگار والها ! ما شنیدیم منادیی فریاد می زد که"به خدا
ایمان آورید
!" پذیرفتیم وایمان آوردیم .واکنون گواهی می دهیم که الاهیومعبودی جزئ تو نیست
،و تو یگانه ایی وانبازی نداری وگواهی می دهیمکه محمد بنده ئ تو و فرستاده و رسول تواست ،واو وخاندان اوحبیبان
تواند و دوستان واقعی تو.وگواهی می دهیم که علی ،امیر المومنین و
حجت تو است و فرزندان اوتا حجت قائم ،همه ، خلیفه و حجت تواند....
وای حجت خدا وای مهدی آل محمد"ص"! گواهی می دهیم که توحجت
خدایی ،وشما آل محمد اولید وآخر.ورجعت شما حق است.و ایمان درآن
روز، برای کسانی که از پیش ایمان نداشته اند وکار خیر نکردند سودمند
نیست ما باور داریم که مرگ، وسوال قبر، وزنده شدن درقیامت وپل
صراط وترازوی اعمال همه وحق است.
ای حجت خدا ! تو خود شاهد باش که ما به این اعقاید و حقایق ایمان
داریم ، بدانها معترفیم وتو را برآنها شاهد میگیریم ما مومنیم به خدای
یگانه ئ بی شریک و به رسول خدا وبه امیرالمومنین وبه شما از
نخستین تا آخرین شما. وهمواره آماده ایم تا شما را یاری کنیم ، و برای
تخقق اهداف شما بجان بکوشیم آری دوستی و ارادت واعتقاد ما ،فقط و
فقط تقدیم شماست.
واگر روزگاران بسی به درازا بکشد ،وغیبت تو-ای پیشوای محبوب ،
وای آرمان مطلوب-از این نیز طولانی تر بشود ،و عصرها ونسلهای دیگر
را فرا بگیرد ،نه تنها از ایمان ماکاسته نمی گردد،بلکه بر یقین ما به
وجود فر خنده ئ تو ،ایمان ما به تو افزون می شود،و آتش عشق تو در
جان ،بیشتر شعله می کشد ،واطمینان ما بتو قوی تر می شود،وانتظار
ظهور در جان ما شدید تر می گردد.
ما همواره منتظر ظهور تو ایم،تا در رکاب تو جهاد کنیم .............
ما اگر آن روزها را دیدیم -روزهایی که با فرغ تو روشن گشته است
ودر فشهای انقلاب تو افراشته شده است چنان عبدی مطیع،در خدمت تو
خواهیم ایستاد ، و به امر ونهی تو گوش فرا خواهیم دادبا این آرزو که در
رکاب تو ،در یاری دین خدا ، به شهادت برسیم و به مهمانی خدا برویم....
"اقتباس از مفاتیح الجنان"
ولادت منجی عالم بشریت مبارک باد
کودک
کودک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم،اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش رااز نگاهش میشد خواند،اما اکنون اگر
فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد ودلخوش کرده ایم که سکوت کرده ایم.
سکوت ((پر))بهتر از فریاد ((توخالی)) نیست؟
فکر میکنیم کسی هست که سکوت ما را بشکند اما افسوس که انتظار بی فایده
است.
آنقدر از گذشته ات سر افکنده ای که نمی توانی به آینده بیندیشی و آنقدر صهبای
نفس سر کشیدی که جایی برای خدا نگذاشتی.
آنقدر در زندگی دویدی که آخر هم بدهکار شدی. چه شد که دلپاک آمدی و روی
سیاه خواهی رفت،حال تویی و روزنه امید بخشش پروردگارت.اویی که سالهاست
که فراموشش کرده ای اما باز هم تو را میخواند.
حی علی خیرالعمل
یا هو