کویر تنهایی

کویر تنهایی

کوله بار خستگی هایم را به باد حسرت سپرده ام و دست خالی در کویر خاطره

قدم می زنم تا شاید چشمانم بیابان تشنه ی روحم را سیراب کند و مرحمی

بر لب های خشکیده ام شود .شاه کلید کهنه ی صندوقچه ی قلبم را از بین انبوهی از

کلید های زنگ زده پیدا می کنم و صندوقچه را می گشایم . دفتر خاطرات غبار گرفته

را بر می دارم و به مرور اوراق آن می پردازم .دفتری که هر ورقش تداعی

ناملایمات روزگار است . دوباره سراغ پنجره می روم و کویر را به نظاره می نشینم .

کویری که با هیچ رودی سیراب نمی شود کویر تنهایی من .

((....))

حس مبهمی است زندگی کردن همچون قدم های لرزان و سست محکوم به

اعدامی نا امید که لحظه لحظه به مرگ محتوم خود نزدیک می شود .و رؤیایی بیش

نیست قدم زدن در جوارگل اقاقیا در زمانی که قلبها هم از سنگ شده اند .تو فریاد

می زنی و آنها بی خیال از کنارت می گذرند بی آنکه دستت را بگیرند و تو در این

ویرانه ی عشق در حسرت نگاه محبت آمیزی می سوزی.

کلام آخر

خدایا مهر بانا خسته ام من

                به عشق تو همه دل بسته ام من

خداوندا دلم را با نگاهت

                 از این پستی دنیا رهانیده ام من