چند جمله ...یه شعر ..یه متن

۱)آدم فریب بخورد بهتر از آن است که دیگران را فریب دهد،چون اگر فریب دهی

 بزرگترین گنجینه ی زندگی ات را از دست میدهی،تو ظرفیت اعتماد کردن را از دست

 میدهی وبدون آن نه عشق ممکن است و نه عبادت و نه خدا

2)ازدواج گل پلاستیکی است و عشق گل سرخ واقعی،اما گل سرخ واقعی در صبحدم

 زیباست ، در شامگاه از بین رفته...

 هیچ کس نمیتواند بگوید چه وقت نابود میشود،چه وقت گلبرگهایش شروع میکنند به

افتادن یک باد شدید و دیگر اثری از آن نیست.یک آفتاب شدید و دیگر اثری از آن نیست.

اما گل پلاستیکی آنجا خواهد بود ...

باران بیاید،آفتاب بیاید،گل پلاستیکی آنجا خواهد بود

3)خوش باش،لذایذ را دریاب .خداوند شیء نیست.موضع است.موضع جشن و سرور .

غصه را دور بریز!

او به تو خیلی نزدیک است ،به پایکوبی برخیز!

این چهره ی ماتم زده را کنار بگذار ،این توهین به مقدسات است...

 چه او بسیار نزدیک است.

4)اگر میخواهی یک زندگی ساده،زیبا،ساکت،پر نشاط و سعادتمند را زندگی کنی ،

بگذار ذهن مورد بی اعتنایی قرار گیرد،و بگذارقلب جایگاهش را به عنوان فرمانده

 باز یابد،این همه ی کار پویندگان دین است،به هیچ چیز دیگری احتیاج نیست.

5)همه ی آرزوها نق نق اند ،مدام بر سر تو نق میزنند،پیوسته تو را تحت فشار قرار

 میدهند ،مدام تو را سیخونک میزنند،نمیتوانی لحظه ای استراحت داشته باشی،

آرام وقرار نداری،همه ی آن آرزوها آنجا هستند.

آرام وقرار را فقط کسانی میشناسند ،که هنر بی آرزویی را درک کرده اند

                                              «  بر گرفته از کتاب الماسهای اشو»

                           امام علی(ع):   قربانگاه اندیشه ها زیر برق آرزوها ست

و اما شعر که بازم از استاد سهیل محمودی هست

مثل یک سنگ

دخترک! عشق آن نیست که میپنداری

دوست دارم که به این وسوسه تن نسپاری

                                                    میرسد آخر این جاده ،به تشویش و جنون

                                                     بهتر آن است در این راه، قدم نگذاری

عشق یعنی که خودت را به کناری بنهی

مثل موج،آن طرف خویش قدم بر داری

                                                     عشق،یعنی نه شبت چون شب و ،نه روزت،روز

                                                      گامی آن سو تر از این دایره ی تکراری

یک نفر پیش تر از تو، به من این را آموخت

مثل یک سنگ شوم ،با همه ی دشواری

از وقتی سقف خانه مان چکه می کند از باران بدم می آید

..
از وقتی مادرم پای دار قالی مرد از قالی بدم می آید

از وقتی برادرم به شهر رفت و دیگر نیامد از شهر بدم می آید

از وقتی پدرم شبها گریه می کند از شب بدم می آید

از وقتی دستان آن مرد سرم را نوازش کرد و بعد به پدرم سیلی زد از دستهای

 مهربان بدم می آید..

از وقتی خواهرم پاهایش زیر گرمای آفتاب تاول می زند از آفتاب بدم می آید

از وقتی سیل آمد و مزرعه را ویران کرد از آب بدم می آید

و تنها خدا را دوست دارم!!!

چون او باران را فرستاد تا مزرعه مان خشک نشود!!!

چون او شب را می آورد که اشک های پدرم را هیچ کس نبیند!!!

چون او مادرم را برد پیش خودش که او هم گریه نکند!!!

چون او به برادرم کمک کرد که برود تا آنجا خوشبخت تر زندگی کند!!!

چون من دعا کردم و می دانم دستهای آن مرد را که به پدرم سیلی زد فلج خواهد کرد!!!

چون او آفتاب را فرستاد تا مزرعه جوانه بزند!!!

چون او سیل را جاری کرد تا گناه انسان را از زمین بشوید!!!

و من تنها خدا را دوست دارم...

متن های بالا توسط دو نفر نوشته شده ...

متن اصلی از من هست و متن آبی رنگ از سوداگر ...

امیدوارم خوشتون بیاد ...

موفق و شاد باشین ...

یا علی (ع)

گلبرگی از زندگی انسان

این روزها , برای نوشتن تا دلت بخواهد حرف هست  
تا دلت هم بخواهد , تنبلی هست  
وقت هم که نیست  
من می مانم و کاغذ های بی خط  و ذهنی خط خطی  
کاش یکی می آمد خط خطی های ذهنم را با پاک کن فراموشی می زدود  
 و من را لابه لای صفحه های سفید , شبیه یک ساندویچ , می پیچاند

 و می گذاشت توی یخچال خاطرات
 کسی که اینقدر تنبل باشد , آخر و عاقبتی بهتر از این هم , نتیجه اش نخواهد بود به گمان ... !

 

 گاهی وقت ها حس می کنم همین تعدد آدم ها
 همین شلوغی بی معنا , همین سر و صداها و همین جوامع بشری !
 باعث تنهایی هر کسی با خودش می شود
 در میان این شلوغی که نگاه می کنی , می بینی هر کسی بار تنهایی خویش را به دوش می کشد  مثل قطره هایی که میلی به دریا شدن ندارند
 خشک , مثل دانه های تگرگ , در کنار هم می لولند

و میلی به حرکت و جریان یافتن از خود نشان نمی دهند
 انبوهی از دانه های خشک و ریز و درشت تگرگ بر زمین می مانند تا دانه دانه آب گردند

و در کویر خشک خاطرات  فراموش شده ,
 برای همیشه مدفون شوند ,
 گاهی از گوشه و کنار کویر جوانه ای سر می زند

و زود , در حرارت غرور کویر , مبدل به خاری گزنده می شود
 و بعضی از همین دانه های تگرگ , بر خلاف روال , بخار می شوند و پر می کشند

 به سوی آسمان
 آن بالا , حس یکی شدن را تجربه می کنند و می روند رو به سوی دریا
 راه اگر زمینی میسر نباشد , آسمان به این بزرگی که هست
 ولی کاش می فهمیدیم که

 تنهایی ...  نمی شود .

 

 زندگی برای من شبیه یک بازی گل یا پوچه
 درون یک دستم , تمام پوچی های زندگی ام
 و درون دست دیگرم گلیست اندازه تمام زیبایی ها و معناهای زندگی خودم

در این بازی وقتی برنده ام که , خودم

 دستی که درون آن گل است را ,
 پیشکش کسی کنم که
 روبروی من , به انتظار , ایستاده است .

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

سلام ... از این جا به بعد آپ دیتی رو بخونین که (( علی )) نوشته ... فکر کنم داداشم یه

 

خورده عجله داشته ...ولی خوب از این جای آپ دیت به بعد از علی هست ...

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

                                نقطه ی اوج ماجرا

نفرت محض، سهم ما این است

آخر تلخ قصه ها ،این است

                                                   آشنایی،شکست،بیزاری

                                              همه ی سرنوشت ما ،این است

تو هم_ای دوست!_بی تفاوت باش

کار من نیز،حالیا این است

                                                      تو به دنبال شادی و،من غم

                                                      فرق دنیای ما دو تا این است

من عروسک نبوده ام هرگز

مشکل بنده و شما ،این است

                                                   هرگز آلوده ات نخواهم شد

                                               که به تقدیر من، قضا این است

سرد و بی حادثه تمام شدیم

نقطه ی اوج ماجرا ،این است!

چند جمله ناب :

شادی یعنی روز؛وروزشکست اهریمن سیاهی است.واینک دفتر

 دست نخورده  ی سالی دیگر به روی ما گشوده است... شاد باشید.

شادی یک مبارزه  ی بزرگ علیه ستمکاری است؛زیرا روحیه ی همبستگی وامید را استوارمی‌سازد

مردم همانقدر خوشحالند که اندیشه ی خود را آماده ی شادی می کنند.مردم شاد می دانند که بهترین چیزهای زندگی رایگان است.به عشق اعتقاد دارند و همواره در اشتیاق انجام کاری هستند که بازده شادی به همراه دارد

هنگامی که آدمی به تفریح می پردازد،به خود نوید شادی می دهد.زیرا خنده ها به خود آدمی بر می گردند

هنگامی که می خندیم فضائی برای عشق به خود به وجود می آوریم و به خود در قلب خویش خوشامد می گوییم و تا آنجا که توانائی داریم دوست می داریم

شادی زمانی ایجاد می شود که شخص آماده می شود که آنچه هست باشد

                                                       شاد و پیروز باشین

                                                                    تا بعد:  یا حق